Marcin Dymiter, nominowany w 2022 roku do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii esej za „Notatki z terenu”, w swojej nowej książce snuje refleksje dotyczące ciszy i przestrzeni – zarówno fizycznych, jak i kulturowych – które jej służą. Przygląda się więc między innymi założeniom urbanistycznym i architektonicznym, kompozycjom muzycznym, tekstom czy obrazom, dzięki którym możemy wyrwać się ze wszechogarniającego dźwiękowego przebodźcowania i pobyć w ciszy lub cieszyć się jej głęboką iluzją.
Dokąd iść dziś z mikrofonem, jak odnaleźć teren bez wszechobecnego dudnienia? Parki posiadają zazwyczaj swoje regulaminy, a wśród nich zapis, żeby nie hałasować. Problem w tym, że przepisy dotyczące zachowania ciszy nie są traktowane serio. Dla przykładu: kawiarnie emitują muzykę przez głośniki umieszczone na zewnątrz, chociaż istnieją regulacje dotyczące odtwarzania w przestrzeni publicznej. A jednak osoby upominające się o ich respektowanie są postrzegane jako podejrzane i często osamotnione w swoich staraniach. Skąd taka pobłażliwość wobec hałasu?
https://www.dwutygodnik.com/artykul/10781-w-parkach-i-ogrodach.html
Słyszenie, słuchanie… Z bliska, z pamięci…
Wieloaspektowe postrzeganie przestrzeni poprzez dźwięk to esencja zbioru miniesejów Marcina Dymitera. Autor stawia pytania między innymi o tożsamość i dźwiękową pamięć miejsc, o funkcjonowanie człowieka w konkretnej audiosferze, o ekologiczne aspekty pejzażu dźwiękowego. Opisuje soundscape wielkich miast, takich jak Berlin, Praga czy Lizbona, i przestrzeni nieoczywistych, jak pracownia Güntera Grassa. Przywołuje brzmienia przeszłości (Huta Uthemanna, Telefon Hírmondó), poddaje się intymnej aurze Oliwy, pustych plaż Pomorza, spalonej słońcem Malty.
Perspektywa, którą proponuje, jest zaproszeniem do refleksji nad dźwiękowym otoczeniem człowieka. Odkrywa przed odbiorcą prawdę, która nie dla wszystkich i nie zawsze wydaje się oczywista: że dźwięk (także ten wyabstrahowany z kontekstów muzycznych i estetycznych) jest zjawiskiem historycznym, politycznym, społecznym, ekologicznym. Wnioski z tych przemyśleń – inspirujące i napisane z szacunkiem dla znaczeń i brzmienia słów – bywają gorzkie, ale nie sposób przejść wobec nich obojętnie.
Co słychać? Nie, nie pytamy, co u Ciebie, choć mamy nadzieję, że wszystko w porządku. Chcemy porozmawiać o świecie otaczających nas dźwięków. Wyjaśnimy, co to jest pejzaż dźwiękowy i jak się w nim poruszać. Ale przede wszystkim wspólnie zastanowimy się, jak zostać osobą audiokulturalną.
https://ksiegarnia.gwo.pl/product/przewodnik-dla-audiokulturalnych
Projekt Trzy miejsca to praca audio, która powstała na bazie nagrań terenowych zrealizowanych w Gdańsku-Wrzeszczu, Lubece oraz Behlendorfie. To także rodzaj pytania o status miejsca, jego dźwiękowy charakter, o wpływy historii. Istotnym kontekstem i inspiracją są teksty wchodzące w skład gdańskiej trylogii Güntera Grassa, szczególnie Blaszany bębenek (1959) i Psie lata (1963), oraz jego ostatnie wiersze. Ciekawa wydaje się rejestracja audiosfery miejsc związanych z życiem pisarza, tego, co brzmi w nich „teraz”. Nagrania terenowe zostały zrealizowane we wrześniu 2019 roku w Gdańsku-Wrzeszczu, Lubece oraz Behlendorfie. Praca powstała w ramach 11 edycji Grassomanii.
Link do pracy na platformie Bandcamp: https://emiter.bandcamp.com/album/selected-soundworks-4-trzy-miejsca-drei-orte-three-places
Czytaj online: https://online.fliphtml5.com/togai/iuwt/#p=1
