Rezerwat Beka położony jest blisko ludzkich osad. Uporczywa praca silników samochodów i odgłosy przelatujących helikopterów tną dźwiękami terytorium, które nie ma skutecznej ochrony granic przed przenikającym, sączącym się szumem z dróg, miast, wiosek i odległej linii kolejowej. Czekam na moment, aż hałas zgaśnie i wybuchnie dźwięk słonych łąk, terkot owadów i ptasich treli. Wody zatoki niebezpiecznie zbliżyły się do miejscowości. Nastąpiło jej wyludnienie. Taki był koniec osady Beka. Zostały po niej nieliczne ślady. Miejsce zasiedliły kolonie ptaków, bujna roślinność poprzecinana kanalikami i podmokłymi, niemal bagiennymi terenami wyzwolonej fauny i flory. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od rodzaju harpuna, który w przeszłości służył do zabijania fok. To ostrze przypominające klamkę, osadzone na długim drzewcu.